- ки
- [که]1. пайвандаки тобеъкунанда, ки ҷумлаҳои пайравро ба сарҷумла мепайвандад2. бо пайвандак ва калимаҳои дигар омада, пайвандакҳои таркибӣ месозад: ё ки, вақте ки, зеро ки, гарчанде ки ва ғ.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
